Önce selâm sonra kelâm diyerek, bu cadının penceresinin önüne buyuran pencerem önü sâkinlerine selâm olsun. Artık malum olduğu üzere, benim penceremin önünde kurgu kitaplar üzerine halle kalkışmıyor, sâdece dikkatimizi celp eden edebî metinler hakkında dost meclisi kurup, iki satır kelâmın belini kırıyoruz. Burada dalgın feylosoflar gibi kukumavlaşmaya, tef gibi gerilmelere, entelektüellikten kıvrım kıvrım kıvrılmalara hacet yoktur. Neticede edebiyat bir keyif işidir, zevk işidir, eleştirisi niye çatık kaşlı olsun? Ondan sebep dudak kenarları her daim yana doğru kıvrılmalıdır. O hâlde hoş gelmişler, sefa getirmişler penceremin önüne. Çaylar şıngırdasın, sohbet başlasın J
Bu seferki lafazanlık mevzumuz, kimi edebiyat gurusu abiler/ablalar tarafından “Portekizli Kafka” olarak nitelendirilen yazar Gonçalo Manuel Tavares ve onun sarsıcı romanı; “Teknik Çağında Dua Etmeyi Öğrenmek”. Efendime söyleyeyim, aslında kitabın kendileri, “Krallık” dörtlemesinin son kitabıdır. Durun yahu hemen göz belertip, “Madem bu bir dörtleme ise ilki, ikincisi ve hatta üçüncüsü dururken neden sonuncusunu inceliyoruz?” demeyiniz müstakbel okur. Hepsi birbirinden bağımsız okunabilir merak buyurmayınız. İlk iki kitap Türkçe’de “Joseph Walser’in Makinesi” olarak tek kitap olarak birleştirildi ki bence çok da isabet olmuş çünkü dokuları pek uyuşur durumda. Üçüncü kitap ise “Kudüs”tür.
