Rüya Loncası

O yıkıntıların arasından sağ çıkabildiğim için şanslı olmalıyım. Şansın ne kadar önemi varsa artık… Her şeyin önce bölünebileceği en küçük parçalara ayrışıp, sonra kırık parçalardan yekpare bir şeyi araya getirebileceğine inanmak Küresel Devlet Organizasyonu’nun (KDO) tepesindekiler dışında başka kimin sanrısıydı bilmiyorum. İnsanların birbirlerine bağlanmak konusundaki genel saplantının bir yansıması da olabilir. Bu bağlanma heveslilerinden saklanmak için yüzlerce yıllık sürecin başlama sebebi benim.

Adım, Muhammed Altar. Şirketlerin ellerindeki ekonomik gücü, yoğun şiddet uygulayan özel askerî güçleriyle harmanlayarak devletleri sindirmeye başladığı günlerde çok dikkat çekmeyen küçük bir grubun lideriydim. Hâlâ da öyleyim gerçi. Yeteneklerimizi bastırmak için yetiştirdiklerimizi saymazsanız, benimle aynı yeteneklere sahip üç kişi daha var.

Ama anlamanız için daha öncesinden başlamalıyım:

Üzerime çöken yıkıntılardan kurtulana kadar kırık parçaları yapıştırılarak bir araya getirilmeye çalışılan yerküre adlı elips vazonun yıkımına sebep olanların bizler olduğunu bilmiyordum. Kelebeğin kanat çırpışında gerçekleşecek en ufak değişikliğin tüm dünyayı etkileyeceğini teorik olarak bilmekle birlikte, Dimension Weapons Industries (DWI) adlı şirketin geliştirdiği boyutlar arası atlama teknolojisinin bütün dünyanın kaderini değiştirebileceğini umursamamıştık. Bizim bir ihtiyaç veya bela olarak ortaya çıkış sebebimiz buydu. Henüz değişmemiş olan takvimler, 2029 yılı Mart ayının yirmi dokuzuncu gününü gösterdiğinde, DWI merkez yerleşkesinin tamamını kaplayan büyük bir patlama gerçekleşti. Geride hiçbir şey bırakmayacak şiddette bir patlama. DWI merkez binasının yerleşkesinde devasa bir kraterden başka hiçbir şey kalmamıştı. Evrenimizi şekillendiren olaylar da dâhil, bütün keskin dönüm noktalarının büyük patlamalarla başlaması tesadüf olamazdı. Bu, patlamanın sanat olmasıyla alâkalı olabilirdi. Kim bilir!