Her şey emekli memur Nejmi amcanın masaüstü bilgisayarını açmasıyla başladı. Olacaklardan habersiz bir şekilde o gün misafir girişi yaparak dâhil olduğu onlayn okey sitesinden sinir krizleri geçirerek ayrılmış ve kendisini feysbuk adlı sosyal paylaşım sitesinde bulmuştu. Fakat ekrana düşen paylaşımları görür görmez korkunun esiri olmaya başlamıştı bile. Nejmi amca bunu hep yapıyordu. Feysbukun insanların başka insanlarla iletişim kurmasını ve bilgi alışverişi yapmasını amaçlayan bir sosyal paylaşım sitesi olduğunu okuduğu günden itibaren bu böyleydi. İyi de o gün Nejmi amcayı bu derece korkutan ne olabilirdi? Melahat yenge, sakinleştirmeye çalışıyordu onu ama ne mümkün: “Çocuklara da söyle, yarın teslim tarihiymiş…”
Nejmi amcanın ekranda o gün gördüğü, feysbuktaki arkadaş listesinin neredeyse tamamının kendilerinden habersiz paylaşılacak mesajlara karşı önlem almış olmasıydı. “Yarın teslim tarihi” ibaresi ile başlayan paylaşımları gördükçe, hafakanlar basmıştı onu. Bazısı için Millî İstihbarat Teşkilatı Bilişim Suçları Sosyal Ağ Bildirgesi kapsamında gerçekleştirilen bir uyarıydı bu, bazısı için de Jandarma Genel Komutanlığı Bilişim Suçları Sosyal Ağ Bildirgesi için…
Durur mu Nejmi amca, behemehâl, o da önlemini almalıydı. Kurcalıyor, kurcaladıkça içine âdeta bir dua ferahlığı siniyordu içine: “Paylaştığınız bilgilerin ve içeriklerin tamamı sizin mülkiyetinizdedir ve bu bilgilerin nasıl paylaşıldığını gizlilik ve uygulama ayarlarınız aracılığıyla kontrol edebilirsiniz.” Kolay olmamıştı, ecel terleri dökerek ulaşmıştı bu bilgiye. Ölümden başka her şeyin bir çâresinin olduğuna inanan bir insandı Nejmi amca.
