Turan Coğrâfyası’nın mukaddes çocuğu Mübariz İbrahimov’a…
Ala gök yâkutlara, haktan düşer mi mariz;
Serilsem koyaklara, kay vurur mu oluğu?
Ey civan gövdesiyle tuğ kaldıran Mübariz,
’Ben er doğurdum’ diyen analar hiç ağlar mı?
Şânınla alazlarken, onbin yıllık soluğu
Yürek, volkan olur da dağlar kara bağlar mı?
Ay vurur, divân bulur, ışıklar ığıl ığıl;
Cân cânına danışır, tan vâkti melâlini.
Ağzı köpüren atlar hürriyetinde çağıl,
Yılkılar sağrısında rüzgâr savan dem miyim?
Cem miyim omuzlamış obalar celâlini,
Yoksa sabır şâhında, diş yoğuran gem miyim?
Çiy emziren çiğnimde, nevrim cengime yıkık;
Haziran kucağında, koçağım öz yurdumda.
Avurtları gölgeli, elmacıkları çıkık
Kocaların doğrulur, kır yoluğu dizleri.
Karabağ’ın bağında, bağ başağa durdum da
Ucaltır salkım başak, bıraktığım izleri.
