Başımın üstünden bir rüzgâr geçiyor. Her zaman ki sâkinliğimle atmıyorum adımlarımı, parmaklarım titriyorken hâlâ dudaklarımın kararsızlığı, “bastırmalı” diyorum geceyi… Yine beceremiyorum. Bu somut sessizliği yenemiyorum. Ay ışığının yalnızlığını itemiyorum iliklerimden. Dayanamıyorum da birinin bana mahzun bakmasına, çünkü benim sözlerim şiirin mükemmelidir dedirten bir hevesle anlatıveriyor her şeyimi… “Hangi gözbebeği bu denli gülümser insana” diyor, ağlarken bile ışıl ışıl baktığını gördü bu gözler, dahası bu bir teslimiyetin habercisiydi. Varolunuşun soyutluğu, mağlubiyetimdi ve çâresizliğimdi bu gözler. “Ruhun yansımış” diyor, çizgilerimin inceliğine dem vurarak…
[vc_cta h2=”Yazının devamı Ayarsız dergisinde” style=”3d” add_button=”right” btn_title=”Abonelik Formu” btn_style=”3d” btn_shape=”square” btn_color=”danger” btn_link=”url:http%3A%2F%2Fayarsiz.net%2Fabonelik-formu%2F|||”]Ayarsız dergisini kitapçılardan edinebilir veya Abonelik formunu doldurarak adresinize getirtebilirsiniz.[/vc_cta]
