- G. Manga’dan illallah etmiş Bahri Memlûk’e…
Aslında her şey Kan Adası’nda başlamıştı. Adı, Fahri için ürkütücü olsa da, insanların akın akın aktığı, fabrikasyon hatası dikiş iplikleri gibi sökün ederek yerleşmek için can attığı bir yerdi Kan Adası. Az sayıda insan vardı ki bu çok önemliydi. İnsanın çoğaldığı yerde, başka her şey, özellikle kötülük, fukaralık ve hatta yalnızlık çoğalıyordu. Kan Adası, kış ayları Maldivler gibi sıcak, yaz aylarında Türkiye’nin Maldivleri Salda gibi ılık, bahar aylarında ise Güney Kutup dairesinin Maldivleri Antarktika gibi soğuk, amansız kara kışlara teslim olurdu. İnsanları kışın tatile çıkar, yazın her yere beton döker, bahar aylarında diktikleri beton doğaya teslim olur, eski hâline dönerdi.
Çıkartacak madeni az ama çıkartacak adamı boldu Kan Adası’nın. Bihakkın altını bol olan yerleri kaz gibi yolmasıyla meşhurdu Kan Adalılar. Nevşehir patatesi şekilsiz ve tohuma küskünken, Kan Adası’nda kızartmalık patates yetiştirdi yerden. Topladığınız gibi kızartmaya hazırdı. Bu yüzden denizaşırı ülkeler patatese doyardı. Kan Adalılar tohumu bol olan ülkeleri sevmezlerdi. Çünkü tohumlarına para mı saymışlardı? Bir de sevdalıların yürek yangınını söndürmek için uçak ve helikopter kiralanırdı bu adadan. Fahri ise kara kara düşünüyordu:
“Bak yine benim adıma konuşuyor. Nereden çıkarıyor ki bu süslü lafları?”
