“Burada hayat denen rezalete, musibete, felakete tahammül etmek için gamsız olmak şarttı. Duygusuz olmalıydı insan. Aklı, vicdanı felç olmalıydı.”
Ayfer Tunç
“Aldanma ki şair sözü elbette yalandır.” diyen Fuzuli’nin doğru söylemesini bu yeryüzünde benim kadar isteyen hiç kimse yoktur. İstiyorum ki şairler yalancı olsun, yazdıkları sâdece okuyanı etkilemek için yalanlardan kurulu ifadelerden ibaret olsun. Ya da dünyanın bütün şairleri dürüst, sözünün eri olabilir fakat Fuzuli ile benim karımın, yâni Nurhan’ın, yalancı olmasını diliyordum. Yazdığı onca şiirden, en azından tek bir tanesinin, Allah’ın belası tek bir şiirinin yalan, sâdece yazılmış olmak için yazılmış mısralardan ibaret olmasını istiyordum. İnsan karısının yalancı olmasını ister mi? Ben istiyordum. Oysa karım söylediği her cümlenin arkasında duran, hissetmediği hiçbir şeyi söylemeyen, yazmayan bir kadınmış. Sonradan öğrendim.
