Haziran 2016 – Sayı 4

Son birkaç yıldır Avrupa’nın saygın kütüphaneleri farklı bir yarış içindeler: Ulusal kütüphaneler, üniversiteler ve müzeler dünyanın bilinen en eski Kur’an yazmalarının kendilerinde olduğunu iddia ediyorlar. Bu konuda ilk haber 2014 Temmuzunda Hollanda Leiden’dan geldi.

Geleneksel hayatın insanı mahalle bakkalından alışveriş ederdi. Modern insan ise marketlerden alışveriş ediyordu. Şimdiyse artık AVM’lerden alışveriş ediyoruz, ki postmodern yaşam tarzının en kestirmeden göstergesi işte budur.

“Pembe Hayâller Durağı” civarında takılan iktisatçı abilerimizin yaptığı bir açıklamaya göre geçen yıl yurttaşlar rüşvet olarak yüz milyar dolar ödemiş. Bu meblağın yarıdan fazlası gemicik sahibi garibanlara, geri kalanı ise ayakkabı boyacılığı yapan parlamenter çocuklarına ve sanayide gobit satan bürokratların kardeşlerine ödenmiş.

Zamânın behrinde, şehrin birinde (yâni Osmanlı zamânında ve Osmanlı İstanbulu'nda) cevval, delidolu, haksızlığa gelmez, delikanlı; fakat fazla saldırgan, fazla atılgan bir adam yaşarmış. Bu adam aslen Tokatlı, doğma büyüme Atik Valde'den İnen Sokaklı'ymış.

Mahallenin çocukları sabah dışarı çıkmış kartopu oynuyorlardı. İçlerinden biri sokağın karşısındaki inşaatın bahçesinde yatan bir adam gördü. Yanına gidip; ‘’Amca! İyi misin?” diye seslendi. Kendini neredeyse kundak ettiği sünmüş ince hırkasının içinden, ipek böceğinin kozasından çıkması gibi kafasını uzatarak, tepesinde dikilen çocuğa baktı. Tek gözüyle görebildiği iri, kara gözlü bir oğlan çocuğuydu.