2. Kayıt
Hasımlarımı öfkemle ve hiddetimle değil, o derin ve anlamlı sessizliğimle besliyorum her geçen gün.
Savaşlarımı hep kendi coğrafyama çektim, kendi toprağımda savaştım. Bir bıçak yarasını kapar gibi en azılı belalarımı dahi evimin önünde alnından öptüm.
Zaman dar ve mekan azgın… Şiddetli depremler muştuluyor iklim. Ne zaman senin sesini duysam, benim nefesim kesiliyor; bırakmadan saf tuttuğum kıblegahı, ölümden yeni bir ölüm doğuruyorum… Her secdeden yepyeni bir kıyama doğruluyorum.
Öfkem, ayağımın tozu; hiddetim, eşiğimde köpektir. Tebessümü, hasımlarımdan bile esirgemiyorum. Bugün değilse bile yarın… Sırtını toprağa dayar gibi taze bir ölü, kavganın göbeğine hicret ediyorum; savaş boyalarımı yeniden sürüyorum.
1. Kayıt
Gün, alelade… Ben, öyle değil. Hafif bir ateş ve ağır bir yük var, şah damarımda. Disipline edilmiş bir ömrün haylazlıklarını sıralıyorum, hür irademle. Yarım kalan her şeyden bir kader çizgisi çıkarıyorum.
Öyküm, yeni başlamadı. Hikayemin, yitip gitmeyeceğinden eminim. Sokak sokak dolaşma hayalim olmadı hiç ama o dağın eteklerinde, o vadinin yakalarında adımın yankılandığını biliyorum.
Hafif bir ateş ve ağır bir yük var, şah damarımda. Boğazım düğüm düğüm. Artık yalnızca kendimden değil, senden de şüphe ediyorum.
