Miladi takvim aylarının her birinin bir karakteristiği olsa, sanıyorum içlerinde en nev-i şahsına münhasır olanı “Eylül” olurdu. Meselâ insanların evlatlarına ad koyarken ne kadar zorlandığını ve bu konuda ne denli hassas ve özenli davrandıklarını hepimiz çok iyi biliriz. Bu aylardan iki tanesi var ki yeni doğan bebeklere isim olarak bile konur bizde: Nisan ve Eylül… Hangisi, daha çok insanımıza ad olmuştur diye bir araştırma yapmadım ama tahminim “Eylül” ismi nüfus cüzdanlarında açık ara öndedir. Bu arada “Ağustos” ve “Mayıs” isimlerini taşıyan birkaç örnek de gördüm galiba geçmiş zamanlarda ama emin değilim.
Girizgâhta ifâde ettiğim üzere, eylül ayı çok karakteristik bir ay biz insanlar için. Üzerine pek çok anlamlar yüklediğimiz, bir dolu duygu ve düşünceye kendisini fon yaptığımız, arka plan kıldığımız bir ay, eylül ayı. Pek çoğumuz için hüznün başkenti meselâ. Pek çoğumuz için yalnızlık, melankoli. Hazan mevsimi demişiz meselâ eylüle. Eylül sarı, eylül sarının yüzlerce tonu, pek çoğumuzun içinde.
