Türkiye’nin doğusuna uzayan yollar, mukadder biçimde yüksek ve sarp geçitlere uğrar. Öyle ki aslında böyle bir atasözü olmadığı hâlde “Dağı yüce olan yerin yolu sarp olur; sarp yola uğrayan, aşka gark olur” diyebiliriz.
Tutar belki, kim bilir…
***
Kuytu vadileri delen, dorukları aşan, ayrılığı ve buluşmayı yüklenen bütün bu yollarların kim bilir nasıl hikâyeleri vardır…
Erzincan-Sivas sınırını çizen Kızıldağ, Erzincan’la Refahiye’yi buluşturan Sakaltutan ve yine Erzincan’la Gümüşhane sınırındaki Ahmediye geçitleri, ortalama 2100 metre yükseklikleriyle sâdece müthiş bir heybeti değil, insanın doğaya meydan okuduğu çok çetin bir mücadeleyi de aklımızda canlandırabiliyor.
Söz gelimi Tortum’la Narman arasındaki görkemli Kutumar geçidi, sâdece deniz seviyesinden 2400 metre yüksek oluşuyla başımı döndüren bir geçit değildir benim için; Kutumar -ya da navigasyon haritalarındaki adıyla Kireçli-, altı yıl ayrılıktan sonra memleketime dönerken bir yaz gecesi mola verip kısır malı çobanlarıyla sohbet ettiğim, kaval dinleyip kendimi kendim dışında bulduğum bir yerdir…
Hâlbuki aynı yer, Erzurum Lisesi’nde öğrenciyken altı yılın her kışında “Ya kapalıysa!” diye gözümü korkutmuştur ve âdeta ailemle arama kocaman bir endişe duvarı örmüştür. O geçitle beni barıştıran şey de itiraf etmeliyim ki Şehitler köyünden Mehmet Ali’nin, altı yıllık hasretimi dindiren o yaz gecesinde, bana anlattığı sevda hikâyesidir…
[vc_cta h2=”Yazının devamı Ayarsız dergisinde” style=”3d” add_button=”right” btn_title=”Abonelik Formu” btn_style=”3d” btn_shape=”square” btn_color=”danger” btn_link=”url:http%3A%2F%2Fayarsiz.net%2Fabonelik-formu%2F|||”]Ayarsız dergisini kitapçılardan edinebilir veya Abonelik formunu doldurarak adresinize getirtebilirsiniz.[/vc_cta]
