Çok uzun çağlar önce geyik boynuzu göğe değerken, keçi sakalı yeri süpürürken, Süt Höl henüz bir su birikintisi, Sümber Uula küçük bir tepe iken. Taygadaki ağaçlar ve nehir kıyısındaki taşlar kadar çok alaca bulaca yılkılı, uzun boylu kızıl sarı atlı, üç güzel kızın bir kısa boylu oğlanın babası, ağ pürçekli koca karılı, altı kulaç kementli, eğer-kazar adında iki köpekli, altı kat ak keçeli, büyük eğerli, kızıl kamçılı, kızıl kuşburnu kökünden pipolu, kaz derisinden tütün keseli Aksakalday koca yaşardı.
Günün birinde Aksakalday ihtiyar, Kejig Aksı Kara ırmağında ormandaki ağaçlar kadar çok yılkı sürüsünü sulamaya indirmişti. Atlar sudan içmek yerine çılgınlar gibi sağa sola koşuşturmaya ve dağılmaya başlayınca, onları değneği ile yeniden toplamaya çalıştı ama atlar toplanacakları yerde daha da uzağa kaçarak yayıldılar. Bir şeyden korkmuş olmalıydılar, belki de kurt kokusu almışlardı.
Aksakalday ihtiyar, hayvanlarının neden su kenarından kaçtıklarını anlamak için ırmağın kıyısına indiğinde çalılıklara asılmış sarı bir keçe parçası ile karşılaştı “Şu ıssız yerde bunu buraya kim asmış ki?” diyerek değneği ile vurunca yere düşen keçe parçası birdenbire bir dağ sıçanına dönüşerek hızla kaçmaya başladı. İhtiyar adam dağ sıçanının peşinden koşup onu takip etti ve sonunda sıçan taşlık bir alanda büyükçe bir deliğe girerek gözden kaybolunca içeriye bakmak istedi. Delikten içeri baktığında gördüğü şey karşısında hayretler içerisinde kalmamak mümkün değildi. İçeride yalnız kafası görünen ihtiyar bir kadın sırıtıp duruyordu. Aksakalday, neyin ne olduğunu anlamadan ayağında büyük bir acı hissedip yere yıkıldı. İhtiyar kadın deliğinden fırlayarak saldıran bir engerek gibi yıldırım hızıyla ayağını ısırıvermişti.
Aksakalday acı içinde feryat etti “Ablacığım ne yapıyorsun!”
