Havuç yemezsem kör olurum, spor yapmazsam yağ tulumu. Yoğurt yemezsem dişlerim dökülür, ot yemezsem iç organlarım çürür. Hamburger yersem kalpten ölürüm, alkol kullanırsam karaciğer yetmezliğinden. Günde bir avuç ceviz yemezsem beynim durur, yeteri kadar maydanoz suyu içmezsem böbreğim fışkırır. C vitaminini az alırsam burnum düşer, E vitaminim eksik olursa yüzüm buruşur. PÖFFF!
Diyetisyenden çıktığımda sigara kullandığım için on sene, spor yapmadığım için beş sene, o gün kadın kocasıyla kavga ettiği için iki sene, günlerden pazartesi olduğu için on beş sene erken öleceğime inancım tamdı. Gerçi tüm bunları ve ortalama insan ömrünü göz önünde bulundurarak ufak bir hesaplama yaptığımda geçen sene bu zamanlar mefta olmuş olmam gerekiyordu ama ayrıntılara takılınacak zaman değildi. Zaman sebzeyle, tahılla, sütle, yumurtayla omuz omuza verip sağlığın dibine vurma zamanıydı. Bir de suyu üç litreye çıkardım mı altı aya kalmaz ölümsüzlüğümü bile ilân edebilirimdim. İnancım tam, adımlarım hızlı, omuzlarım dik arabaya doğru yürürken arkadan biri seslendi. Aaa! Bu asla soğan yemeyen Sema değil mi? ( İnsanları da beslenme biçimden ötürü yaftalamaya başladığıma göre artık tam bir sağlıklı beslenme cahili sayılabilirdim. Ne gurur ama!)
