Amcaoğlu hikâyesi epey eskilere dayanıyor. Aramızdaki akrabalık bağları malûm, ancak başka bir inanç daha var. 1991’deki Körfez Savaşı boyunca Amerika, hemen hemen Irak’ın bütün kentlerini bombalamış, Telafer havaalanı dışında Telafer şehri bombalanmamıştır. “Telafer, amcaoğullarından (Türkiye) dolayı vurulmadı” söylentisi o zaman yayılmıştır. Telafer’in vurulmamasının, Türkiye’nin Amerika’ya tavsiyesi olduğuna inanılmıştır. Bu sebeple, gerek 1991’de gerekse de 2003’teki savaş esnasında Irak’ın başka şehirlerindeki Telaferli Türkmenler, Telafer’in bombalanmayacağı inancıyla Telafer’e göç etmişlerdir.
Amcaoğullarımızdan Yunus’la sohbet ettik. Gerçek adı başka, güvenlik sebebiyle ne fotoğrafının alınmasına razı oldu, ne de gerçek isminin yazılmasına. Kendi ismi yerine başka bir isim kullanmaya karar verdik. Her ne kadar artık kendisi Ankara’da güvende ise de Irak’ta kalan yakınlarını yanlış bir şey yaparak riske atmak istemedi.
Yunus, 1994 doğumlu, bugün 22 yaşında olan ateş parçası gibi bir genç. Göç hikâyesi başlamadan evvel, Telafer’in Çelebi Mahallesi’nde; annesi, kaymakamlıkta memur olarak çalışan babası ve diğer 11 kardeşiyle birlikte yaşıyormuş. Hepsi aynı anne babadan olan 12 kardeşin beşinci çocuğu olan Yunus, daha sohbetin başlarında bile hüzünlenmeye başlıyor.
“Telafer’den ne zaman çıktınız?” diye sorduğumda bana yaklaşık bir zaman söyleyeceğini bekliyordum. Aldığım cevap şaşırtıcıydı: “2014 yılının altıncı ayının on beşinde, gece saat on ikide çıktık Telafer’den…” Belli ki Yunus çıkmış, ruhu kalmıştı Telafer’de. O ân’ı hayatının her anında belirgin bir çizgi olacak şekilde aklına kazımıştı. Anlatmaya başladı:
“Bir önceki gece sabah altıda bombalar yağmaya başladı. Yağmur gibi havan yağıyordu. Bir taraftan IŞİD diğer taraftan Peşmerge bombalıyordu. Akşam saatlerine kadar bombardıman kesilmeden devam etti. Bombalardan bir tanesi, polis olan bir komşumuzun evine düştü. Onların dört çocukları vardı, üç çocukları ve anne öldü. Bir çocukla babası kaldı geriye.” Yunus’un babası, kız çocuklarını ve küçük erkek çocukları, kardeşiyle Sincar’a göndermiş. Evde dört yetişkin erkek kardeş, anne ve baba kalmışlar.
[vc_cta h2=”Yazının devamı Ayarsız dergisinde” style=”3d” add_button=”right” btn_title=”Abonelik Formu” btn_style=”3d” btn_shape=”square” btn_color=”danger” btn_link=”url:http%3A%2F%2Fayarsiz.net%2Fabonelik-formu%2F|||”]Ayarsız dergisini kitapçılardan edinebilir veya Abonelik formunu doldurarak adresinize getirtebilirsiniz.[/vc_cta]
