Bir aylık izinden sonra, Kırgızistan’a döndüm. İki aydır dergide yazımız yoktu. Bu iyi olmadı. Ama kafam karışıktı. Hem dönemin sonuydu ve yapılacak işler vardı hem de yolculuktu, oraya git buraya gel, onu yap bunu yap derken anca oldu. Bu ayrılıktan dolayı bana kırgın olduğunu biliyorum okuyucu, sorun sende değil bende, asma suratını… Ne oluyor ya, nerden çıktı şimdi bu ayrılık tantanası? Kafam karışık. Sahneyi değiştirelim…
Bir aylık iznim vardı Türkiye’ye gelip ailemle hasret giderdim. Gördüğüm ve göremediğim dostlarım, büyüklerim ve kardeşlerim oldu. Çok kısaydı vaktimiz ve şimdi yeniden Asya’nın gülü Bişkek’teyiz. Aşk, ekmek ve ayrılık… Ayrılık zor, Allah her daim kavuştursun. Aşktır vatan; vatan, göğsümüzde aşkın nişanıdır. “Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince…”
