“Nasıl bir durumda kaldığımın farkında mısın?”
Hayır, farkında değildi. Zaten bir şeylerin fark edilebileceğine inanmıyordu. Geçenlerde bir dergide okumuştu. İnsan aslında yaşamı seksen milisaniye geriden takip ediyordu. Beyin görüntüyü bu sürede işleyip, ondan sonra algılayabiliyordu. Bilgisayarlar gibi. Belki de gerçekten öyleydiler. Biyolojik bilgisayarlardı insanlar. Zamanla bu görüntü işleme süresi uzuyordu kim bilir. Öte yandan bir belgeselde de, aslında her şeyin çoktan yaşanıp bittiğini, zaman algımız dolayısıyla bunun farkına varamadığımızı izlemişti. Bir başkasına çelişkili gibi gelebilecek bu iki durumu kafasında birleştirebiliyordu. Dolayısıyla Fahrettin için hiçbir şey fark edilmiyordu. Gerçekleştikten sonra fark etmenin de kimseye faydası yoktu.
Karşısında onu nasıl bir duruma soktuğunun farkında olup olmadığını soran ikinci dereceden üreme adayı Nergis’e bunun asla farkında olamayacağını bilimsel izahlarla açıklama hödüklüğüne de girişmeyecekti. Ama gerçek şu ki, zaten onu bu duruma düşürmeden önce farkında olamayacaktı. Hatta bütün bu yaşananlar seksen milisaniye önce tarih olmuştu. Kitaplarda okunanından tek farkı kimsenin Fahrettin ile Nergis’in arasında yaşanan bu olayı kaleme almaya değer bulmayacak oluşuydu.
“Farkında değildim.”
“Nasıl bir durumda kaldığımın farkında mısın?”
