Evvel zaman içinde, kalbur saman
Ezelden ebede bir muamma insan
Sözle söyle düşle dilimde masal
İzle gözle özle nasibini al
Masal bu ya her iş gelirmiş başa
Ey insan kal insan her dem hepten aşkla
Gelen gider, giden gelmez, bu bir sır
Gelir bir bir, gider bir bir, kalır BİR
Gönül ver masala bu kıssadan hisse
İyi belle israf olmasın tek hece
Deyip de vurdu tüngüre kadın. Bunca zaman az gitmiş uz gitmiş altı ay bir güz gitmişti de sanki dönüp dönüp aynı yere varmıştı. Adım attığı eşikten, nakışlı tahta beşikten hikâye dinlemiş masal işitmişti. Ak sakallı kocadan, ilim aşmış hocadan kıssaları almış hissesine koymuş da öyle yol almıştı. Ayağındaki demir çarıklar delindikçe varırmıştı demircilerin kapısına. Yeni çarıkları dövülene dek dükkana gelenden, demiri ateşte dövüp delenden dökülen her sözü biriktirirmiş. Yeni çarıklarını ayağına vurup yeniden ve yeniden düşermiş yollara kadın.
