Kendi türünü tüketen canlılar, doğanın her yanında karşınıza çıkabilir. Dişi bir “Karadul örümceği” veya “Peygamberdevesi” çiftleşme sonrasında erkeğin boynunu koparır ve baba gelecek yavrular için ilk protein kaynağı olur. Yâni “Seksüel Yamyamlık” böcekler dünyasının bir gerçeğidir. Öte yandan bazı yırtıcılar ve şempanzelerde, hâkimiyete dayalı yamyamlık belirtileri görülür. Yetişkin erkek, kendi alanı içinde hâkimiyet kurmak ve bu alana dışardan başka bireylerin girmesini engellemek için kendi türünden kadınları ve çocukları parçalayıp yiyebilir. Bu korkunç bir gözdağıdır, buraların efendisi benim demektir. İnsan cinsine bağlı türler arasında ise yamyamlığın yaklaşık 1milyon yıllık uzun bir tarihi vardır.
Antropofajinin Doğuşu
İnsanın kendi türünü tükettiğine dair en eski kanıtlar, İspanya Atapuerca Dağları’ndaki Gran Dolina kazılarında tespit edildi. Bu bölgede, yaklaşık 1milyon yıl önce, sözcük anlamı “Öncü-Kâşif İnsan” olan H. Antecessor yaşıyordu. Atapuerca Dağları’nda bulunan 800 bin yıllık kemikler gösteriyor ki Antecessorlar, cinsimizin bilinen en eski yamyamları.
Erken yamyamlığın bir diğer örneği 750 bin yıl öncesine âittir ve Asya’da, Kuzeydoğu Çin’de tespit edilmiştir. Bu tarihlerde bölgedeki mağaralarda “Pekin Adamı” adı verilen özel bir H. Erectus türü yaşıyordu. Çin’deki kazılarda Pekin Adamlarına âit çok sayıda vücut ve kafatası kemiği bulundu. Vücut kemikleri, içlerindeki iliği tüketmek amacıyla, bir taş aletle dikey parçalara ayrılmış; kafataslarının dipleri ise kırılmıştı. Bu özel muamele “kafatası tapınımı” ile ilgili kuşkular uyandırabilir. Ancak fosiller o kadar eski bir döneme âittir ki (Alt Paleolitik Dönem), bu dönemde soyut düşüncenin henüz gelişmemiş olması, söz konusu kuşkuları geçersiz kılar.
