“Yazar da romanın içindedir. Ama onu bulmak zordur.”
Bu sözü sâdece romanla sınırlamayıp bütün yazı türleriyle bütünleştirirsek, şeksiz şüphesiz bir doğruyu ifâde eden bu söze kim itirâz edebilir? Bu sözün -hele de- ‘yazmak’ ile hemhâl olanlar için, şerh imbiklerine ihtiyaç duyulmadan doğrudan bütün hücrelerine nefâsetle yayıldığını hissetmekteyim. Fakat sâdece yazarı değil o kitabın okuru da bence kitabın içindedir. Hatta mecânîn-i kütûbdan birisi için, kitaplarının bir çoğunda hayatından bir parça, bir hikâye, bir anı vardır. Ve bu bence bir yazarın kendi kitabının içinde olmasından daha etkileyici, daha muazzam, daha acıklı ve daha dehşetli bir durumdur.
Mecânîn-i kütûbdan nâçizâne biri olarak en sevdiğim şeylerden biri de, bilhassa sahhaftan aldığım bir kitabın içinden çıkan notlardır. En son rastladığım notlardan birisi de, tam 20 yıl önce yazılmış sıradan bir ders notuydu. Bir kitap sahibinin de kitabın içinde, üstelik daha da canlı olduğunu anlamam tam da burada başladı. Çok etkileyici bir şeyi okuyup birden ayağa kalkarak gezinen insan heyecanıyla kalktım ve bu notun içimde yarattığı muazzam tesiri keşfe daldım. Zirâ 20 yıl önce yazılıp kitabın içine konulmuş o sıradan ders notu, bana onun sahibinin onu yazarken duyduğu hisleri zerk etti. Sırtımı ders çalışmanın mecburiyetleri dürttü. İçime istikbâl tasasıyla dolu bir öğrenci telâşı doldu. Çünkü emindim ki, o kitabın sahibi de bu notu yazarken bana 20 yıl önceden zerk ettiği bu hislere sahipti. Ve bir not ile beni kendisi ile hemhâl etmeyi başarmış ve hatta ona dair türlü tahayyüllere girişmeme sebep olmuştu. “Acaba” dedim, “Bu notu yazan nasıl birisiydi? Bu notlar sâyesinde okulunu bitirip şimdi ne olmuştur? Belki 20 yıl öncesinden gelen bu sıradan not, onun o yıllarda bütün telâş istihkâkını kaplayan istikbâlinde parlak bir sayfa açmıştır. Belki şu sıradan not sâyesinde hedeflediği makamın ve devamında da hayâl ettiği hayâtın sahibi olmuştur.” İşte beni heyecanla ayağa kaldıran şu sıradan not, kim bilir, bir insanın hayatını değiştiren bir şeydi. Bu hissiyâtın azâmeti azımsanacak bir şey mi?
